Thomas von der Dunk had ik – ondanks het feit dat ie voor een haatdragende kutkrant als de Volkschbruine Haat- & Lasterbode schrijft – nog wel enigszins hoog zitten. Ik heb hier wel eens naar een stukje van hem verwezen over het vleesgeworden totaal ontbreken van enig moreel kompas dat later op de maat van zijn Führer mee stond te joelen om ‘minder, minder, minder’ en onder zijn vrienden op Twitter nazi’s heeft die graag moslims aan bomen zien bungelen (en daarom bij de EO mogen verschijnen), Henk Bres. Von der Dunk was de enige te midden van (om maar een paar uit een heleboel te noemen) neoliberale zotten als Martin Sommer, nazi Jan Bennink (die het presteerde Nelson Mandela op een hoop te vegen met een wannabe massamoordenaar en etnisch zuiveraar), slavernij-verheerlijker Gosling Wiersma en Bert-‘rifapen’-Brussen die nog iets als fatsoen etaleerde hoewel ik nooit echt begrepen heb wat iemand met op zijn minst iets van moraal en fatsoen bij een dergelijke racistische kutkrant – spreekbuis van banken, oorlogsstokers (‘Poetin krijgt zijn zin’ klinkt het uiterst zuur vandaag in die krant in een stukje van Bert Lanting die verder hoopvol constateert dat het overeengekomen bestand pas zaterdagnacht ingaat) en haatzaaiers – te zoeken heeft. Vier jaar geleden dachten de nazi’s hun macht te kunnen laten gelden door een rel te trappen over de dat jaar te houden Willem Arondéuslezing waarvoor toen Thomas von der Dunk zou tekenen. Een jaarlijks terugkerende lezing destijds vernoemd naar iemand die het hoogste offerde wat een mens opofferen kan omdat-ie uit volle overtuiging weigerde zich te schikken naar de nazi’s en daarom zijn leven in de waagschaal stelde (en er door verloor) ten einde specifiek diegenen te helpen van wie er in die dagen ‘minder, minder, minder’… ‘geregeld’ moesten worden. Je zou zeggen: iemand die […]
↧